Gisteravond heb ik per toeval de documentaire The Artist is Present over de performance kunstenaar Marina Abramović zitten kijken. Waarbij je van dichtbij kunt zien hoe ze haar performance van maar liefst drie maanden in het Museum of Modern Art in New York voorbereidt en uitvoert. Van 14 maart tot en met 31 mei 2010 zat ze elke dag in het atrium van het museum. Waar bezoekers werden aangemoedigd om stil te zitten tegenover de kunstenaar, waardoor ze deelnemers werden van het kunstwerk. En dat maakt van The Artist Is Present de langste performance die Abramović ooit heeft uitgevoerd.
Maar liefst 850.000 bezoekers zagen deze tentoonstelling en dat maakt het meteen een van de succesvolste tentoonstellingen in de geschiedenis van het Museum of Modern Art. In totaal zat ze maar liefst 736 uur en 30 minuten op de stoel, en maakte ze oogcontact met ruim 1500 mensen. Iedereen werd gefotografeerd, en de portretten werden gebundeld in het boek ‘Portraits in the Presence of Marina Abramović.’
Naast haar performance die naar mate de tentoonstelling verstreek populairder werd, kon je ook een retroperspectief zien van haar werk. Waarvoor ze andere kunstenaars opnam om haar werk opnieuw uit te voeren. Zo kon je weer ongemakkelijk tussen twee naakte mensen door kruipen. Maar ook kon je video opnames zien van het pentagram dat ze in haar buik kerfde en dat ze zich tot bloedens aan toe sloeg met een zweep.
Het mooiste van de docu vind ik zelf hoe monomaan ze bezig is met haar werk. Van het moment dat haar toenmalige liefde Ulay letterlijk niet meer kan zitten tijdens een performance omdat hij op zijn botten zat en zijn milt naar beneden gedrukt werd door zijn ribben. Waarop zij besloot om gewoon door te gaan. Maar ook, voordat ze met haar performance in het MOMA begint langs gaat bij een psychoanalyticus die haar aanraadt verder in haar jeugd te pluizen.
Bekijk de documentaire The Artist is Present over de performance kunstenaar Marina Abramović hieronder.
