Met veel plezier ben ik eerder dit jaar naar zijn grote overzichtstentoonstelling in het Haags Gemeentemuseum en Fotomuseum geweest. En van de week heb ik met verwondering naar de documentaire Erwin Olaf – The Legacy ziten kijken van Michiel van Erp. Je ziet zijn strijd met de progressieve longemfyseem die steeds meer energie van zijn lichaam vraagt terwijl hij een bijzonder druk jaar heeft met nieuwe projecten. Dat maakt hem breekbaar en daar is hij open over wat dit tot een ontroerende en toegankelijke docu maakt. Je ziet een kunstenaar die ook na een lange loopbaan nog steeds twijfels kent als hij aan een stilleven werkt. Terwijl hij ook maar al te goed weet wat hij wilt met zijn wijzende en dirrigerende vingertje als hij op de set staat voor ander nieuw werk.
