Deze week in mijn serie 9 X Inspiratie de beelden van Jantine Zandbergen. Tijdens het webjutten ontdekte ik haar blog Bleaq. Waar ze sinds 2012 visuele inspiratie verzamelt gericht op de melancholische, sombere kant van traditionele kunst, illustratie, design en fotografie. Na mijn eerste bezoek ben ik gevallen voor haar consistente stijl waarmee ze een grote verscheidenheid van werk selecteert. Genoeg redenen om haar te vragen om hier haar inspiratie te delen.  Bekijk hieronder haar selectie vol met origineel werk.

Als eerste één van mijn favoriete fotografen, en niet voor niets onderwerp van het allereerste artikel op Bleaq ooit: Ellen Rogers. Vanaf het moment dat ik voor het eerst een foto zag van deze getalenteerde Britse fotografe ben ik verliefd op haar werk. Ellen fotografeert analoog, en heeft een (overigens goed bewaard) geheim recept om tijdens het ontwikkelen de dromerige sfeer te creëren die haar werk kenmerkt.

Van dromerig naar iets naargeestigers: de prachtige sculpturen van Jessica Joslin. Jessica creëert steampunk-achtige wezens door skeletten van dieren te combineren met metalen elementen. Ik heb deze unieke combinatie nog bij geen enkele andere kunstenaar gezien, en ben zeer onder de indruk van Jessica’s beestenboel.

In het dagelijks leven werk ik als grafisch ontwerper/webdesigner. Een ‘collega’ mag dan ook niet ontbreken in dit rijtje inspiratie! Ik ben groot fan van het Amerikaanse bureau ‘Forefathers Group’. Naast prachtige logo’s maken ze strakke websites steeds voorzien van
hun kenmerkende stijl.

Zo af en toe vind ik het leuk om met een camera, uit mijn kleine collectie retro-camera’s op pad te gaan. Het liefste bezoek ik dan een verlaten gebouw, in de fotografie ook wel ‘urban exploration’ of ‘urbex’ genoemd. Helaas worden in Nederland leegstaande gebouwen al vrij snel plat gegooid of gebruikt voor iets anders. Gelukkig is er in België en Duitsland genoeg te zien!

Een waar ‘urbex-walhalla’ is te vinden in Amerika: Detroit. Industrie liet de stad begin 1900 enorm groeien, waardoor er ontzettend veel gebouwd is in korte tijd. Zo’n 50/60 jaar later stortte de economie in Detroit echter in en verlieten veel bewoners de stad. Het resultaat is enorm veel leegstand, en hoge criminaliteitscijfers. De leegstand is prachtig in beeld gebracht door de fotografen Yves Marchand en Romain Meffre. Ondanks het tragische verhaal vind ik de foto’s van het duo prachtig. De serie over het verlaten eiland ‘Gunkanjima’ in Japan (misschien wel bekend uit de James Bond film ‘Skyfall’) is ook een aanrader.

Om even bij fotografen te blijven: Paul Koudounaris. Paul heeft inmiddels twee boeken uit over zijn grote passie: ‘ossuaries’, in het Nederlands heel luguber ‘knekelhuizen’ genoemd: opslagplaatsen voor menselijke botten. Naast prachtige (en soms bijzonder vreemde) foto’s staan de boeken (‘The Empire of Death’ en ‘Heavenly Bodies’) ook vol interessante verhalen en geschiedenis van deze bijzondere plaatsen. Mocht je op zoek zijn naar een macaber uitstapje dan zijn de boeken van Paul een prima reisgids!

Als ik denk aan porselein denk ik al snel aan truttige beeldjes van een kussend paartje in klederdracht dat te koop is bij elk souvenir winkeltje in Amsterdam. De Amerikaanse kunstenaar Kate MacDowell heeft die vooroordelen echter helemaal omver geblazen met haar prachtige porseleinen sculpturen van dieren. Wederom een beetje macaber, maar door geen gebruik te maken van kleur is het niet al te bloederig.

Om niet alleen maar skeletten-kunst te delen (sorry, als ik eenmaal begin is er geen stoppen meer aan!) even iets heel anders: de astronauten van Jeremy Geddes. Door het kille kleurgebruik en de vervreemde situaties krijg je een beetje een raar gevoel bij de hyperrealistische werken van Geddes, iets wat me enorm aanspreekt.

Muziek is een grote inspiratiebron voor mij – ik luister naar van alles en vind het heerlijk om zo af en toe een concert te bezoeken. Een hele bijzondere ontwerper in de muziekindustrie is Christophe Szpajdel, ook wel ‘The Lord of the Logos’ genoemd. Christophe ontwerpt al jaren de kenmerkende logo’s voor black metal bands, die bijna geen logo’s maar illustraties zijn. Altijd monochroom, sober en vaak geïnspireerd door de natuur. Dat de namen van de bands niet altijd te ontcijferen zijn neem ik maar even voor lief 😉

Als afsluiter een succesverhaal van eigen bodem: Iris van Herpen. Ik hoor regelmatig discussies over of mode kunst is of niet. Dan draag ik eigenlijk altijd het werk van Iris aan als argument dat mode absoluut kunst is. Iris gebruikt bijzondere materialen voor haar futuristische collecties en is misschien wel het meest bekend om de met een 3D-printer gemaakte skelet-achtige korsetten. Ik heb het geluk gehad een aantal van Iris’ ontwerpen van dichtbij te kunnen bekijken op exposities, en de hoeveelheid details is enorm bijzonder.

Mocht ik ooit heel rijk worden dan schaf ik graag een paar van Herpen-hakken aan. Om meteen een ander Nederland icoon te quoten: “Wearability is in any case not a prerequisite!” Lidewij Edelkoort

En dat waren er negen! Mocht mijn stijl je aanspreken neem dan eens een kijkje op mijn blog, Bleaq! Bekijk ook  de selectie van fotografe Wendy van Santen en illustrator Doeke van Nuil in mijn serie 9 X Inspiratie.