Ik reisde af naar Rotterdam waar ik Olaf Weller interviewde in een omgebouwde zeecontainer, die nu dienst doet als werkplaats. Naast zijn studies hebben we het over China, wat hij eerder had willen leren en waar hij nu mee bezig is. Van zijn hand verschenen eerder fantastische houten lampen die je vast en zeker al een keer eerder hebt gezien.

“Ik denk dat de kracht van mijn ontwerp zit in mijn achtergrond in zowel werktuigbouwkunde als in industrial design Wat ze van elkaar kunnen leren? Werktuigbouwkunde geeft je een hele realistische kijk op het ontwerpen van producten. Je gaat echt uit van de berekeningen, vanuit het functionele van het product, waarbij je toewerkt naar een echt eindproduct. Meestal ligt er al een opdracht klaar met een duidelijke set van eisen en dan ga je het verwezenlijken door naar een functioneel eindproduct toe te werken. Het eindproduct komt bijvoorbeeld uiteindelijk in de fabriek te staan en dan haalt het niet zo veel uit of het positieve emoties te weeg brengt of niet. Er wordt wel nagedacht over ergonomie en interactie maar niet zo diep als bij industrial design. Er wordt meer gedacht vanuit het product dan vanuit de gebruiker.

En andersom, wat industrial kan leren van werktuigbouwkunde, is om eerder de productie mogelijkheden in je ontwerp mee te nemen. Zodat je eerder en sneller een realistisch product kunt ontwerpen. Want als je naar de Willem de Kooning gaat, dan wordt er bijna geen rekening gehouden met massa productie. Dit wordt wel meegenomen aan de de TU Delft en is dan ook wat technischer dan de Design Academy. Je ziet het ook aan de succesvolle creatieve ondernemingen die uit de TU Delft zijn voortgekomen, als Senz en Flux, beide vanuit de richting industrial design.

Bij de TU Delft leerde ik hoe je vanuit het niets een echt product kunt creëren. Dat je zoekt naar de wensen van gebruikers en dat je dit als basis gebruikt om vast te stellen wat de eisen zijn. Het is allemaal veel vager. En daarbij kan werktuigbouwkunde leren van industrial design als het gaat om creatief nadenken over oplossingen, het bezig zijn met ontwerp methodes en brainstormen om zo out of the box te denken.

In Maart 2014 ben ik gestopt met de master. Toen had ik de lamp, de nummer 19 naast mijn studie al ontworpen. Ik vond industriële verlichting gaaf. Deze lamp is ontstaan toen ik met een vriend van mij een one day design challenge bedacht. Het eerste ontwerp is dan ook in 1 dag ontstaan. Tijdens deze dag kwam het idee in mij op, want ik had toen met mijn studentenportemonne geen €300 om de industriële lamp te kopen die ik heb zien hangen in de winkel. Toen dacht ik, ik kan de essentie van de industriële verlichting pakken en vangen in een laser gesneden driedimensionaal object van mdf. De grap is, dat mijn lamp nu hetzelfde kost in de winkel.

Die manier van denken heeft er wel voor gezorgd dat deze lamp betaalbaar geproduceerd kan worden. Daarnaast sluit hij aan op de huidige trend van industrieel verlichting en oogt hij duurzaam. Tijdens mijn afstuderen heb ik de lamp ontworpen en in elkaar gezet. Toen ben ik in Delft naar een design winkel gegaan. Dat heeft er voor gezorgd dat dit allemaal is ontstaan, ik volgde mijn intuïtie en ik stapte over mijn eerste angst en terughoudendheid heen. Want ik dacht, ik kan toch niet zomaar een winkel binnenkomen, want zo werkt dat niet. Ik was nog geen echt bedrijf. Maar ik heb het toch gewoon gedaan.

Toen ik de winkel binnen kwam was daar toevallig op zondag ook de eigenaar een paar uurtjes. Hij was meteen enthousiast en heeft mij geholpen met de prijsstelling en hoe het nou precies werkt als je aan een winkel wilt gaan verkopen. Hij heeft mij dan ook in contact gebracht met Hetlichtlab die nu mijn lamp produceren. Want ik was toen op zoek naar een pendel, met snoer en kapje voor mijn lamp.

Naast mijn afstuderen en mijn bijbaan, ben ik de eerste productie op gaan zetten. Toen ik er niet genoeg tijd instopte ging de eerste productie mis, er zaten heel veel fouten in. Ik heb toen nachten lang de lampen bij zitten werken. Toen dacht ik, dat kan niet zo, ik moet veel meer tijd investeren om te zorgen dat de productie vlekkeloos gaat verlopen.

Een van mijn afstudeerbegeleiders was er ook niet zo blij mee, met hoe alles verliep en heeft mij voor de keuze gesteld of je gaat fulltime afstuderen of je stopt er mee. Voor mij was dit een hele snelle keuze, want mijn droom kwam uit. Dit is waar ik heen wilde gaan, dit is wat ik wilde gaan doen. Dit is waarom ik naar de TU ging nadat ik aan het HBO werktuigbouwkunde heb gedaan.

Ik wild een eigen bedrijf hebben met mijn eigen producten. Toen ben ik met mijn master gestopt. Ik ben niet meteen fulltime begonnen, ik had toen nog dat bijbaantje wat zorgde voor een stabiele stroom van inkomsten. Ik bezuinigde wel op al mijn uitgaven. Totdat ik genoeg verdiende aan mijn lampen om te stoppen met mijn bijbaantje, en toen ben ik er helemaal voor gegaan.

Wat ik graag eerder had willen leren is om een realistisch beeld te krijgen van hoe de commerciële kant precies werkt. En dat is heel simpel, als je een stoel in de winkel wilt verkopen voor €300. Voor hoeveel verkoop jij deze stoel dan aan de winkel. Als je voor €100 aan materialen hebt ingekocht en er vervolgens drie dagen zelf aan hebt zitten werken. Want je verkoopt deze stoel voor €150 aan de winkel. Voor mij was dat goed geweest, als ik eerder had geleerd wat dan precies je uurloon moet zijn.

Omdat ik alle productie had uitbesteedt had ik bedacht dat ik kon gaan reizen. Begin juni 2015 had ik mijn rugzak ingepakt en heb ik al mijn spullen weg gedaan,ik had niets meer. Geen huis, niets meer, buiten wat tools die bij mijn ouders stonden. Ik dacht, ik ga een paar jaar gewoon weg. Ik had een website gemaakt Hitchhiking to Japan om te gaan liften en vrijwilligers werk te gaan doen. Met wat ik verdiende aan de lampen dacht ik dat ik een paar jaar kon gaan reizen. Daar ben ik mee gestart en na 3 maanden ben ik gestopt toen ik een mailtje kreeg dat mijn lampen werden gekopieerd.

Ik ben eerst naar Portugal gegaan, totaal uit de route. Ik stond op het punt om naar Marokko te gaan. Ik ben toen ik dat mailtje kreeg, terug gevlogen naar Nederland en ik dacht, ik moet dit nu eerst regelen. Ik heb daar eerst een gesprek over gehad. Uiteindelijk is er een licentie deal uit voortgekomen, nu wordt mijn lamp ook in China geproduceerd. Daarom ben ik in oktober naar China gegaan. Daar kwam ik op het idee om Ilumi te gaan helpen om de kwaliteit te verbeteren en R&D. Ik ben nu net 4 weken terug uit China. In Januari en Maart ben ik daar weer geweest en tussendoor ben ik in Thailand gaan reizen. Dus ik ben nu eigenlijk net terug. Mijn werkplek in Rotterdam in deze container is net helemaal klaar.

Ik heb nu een paar dingen ontworpen die in China door Ilumi geproduceerd gaan worden en dat loopt. Onder andere een nieuwe wandlamp. Daarnaast ben ik nu bezig met een paar andere projecten. Waaronder een stoel, waar ik samen aan werk met een kennis van mij. Ik heb net de eerste sample in China laten maken en mee terug genomen in mijn koffer. Deze sample staat nu in een winkel in Rotterdam om te kijken of er vraag naar blijkt te zijn. Als dat zo is dan weten we dat er een verdienmodel achter zit. Eigenlijk net als wat ik toen met die lamp heb gedaan, eerst naar de winkel toe, op zoek naar die eerste verkoop. Want als je weet dat je het in 1 winkel kunt verkopen, dan kun je het in 80 winkels verkopen. En dan heb je wat. Ik probeer minimum viable products te maken die je kunt testen. En zodra ik weet dat er een koper is dan kunnen we verder.

Ik zie dat veel ontwerpers een idee hebben, dat ze veel zelf willen en kunnen doen, van marketing tot aan productie. Maar dan ben je dingen aan het doen die je niet leuk vindt, zo houd je minder tijd over voor wat je leuk vindt en goed kan en dat is creatief leuke goede dingen ontwerpen. Dat is nu mijn zoektocht om steeds meer tijd te besteden aan wat ik leuk vind. En daarom vind ik een licentie deal echt super, omdat wat ik nu met Ilumi heb, zij doen alles wat ik niet goed kan en niet leuk vind. Maar wat wel heel erg hard nodig is om een product op de markt te brengen.”

Lees ook mijn andere interviews in de serie EYEspiration, met onder andere street artist FAKE, kunstenaar Sebastian Errazuriz, en designer Douwe Jacobs.